Mens en natuur

Mijn ecologische voetafdruk

Ik berekende mijn ecologische voetafdruk via de website van Ecolife. Mijn voetafdruk is 7,5 ha ofwel 74 673 vierkante meter. Als je weet dat een duurzame voetafdruk 1,8 ha is heb ik alles behalve een duurzame voetafdruk. 

Toch deed dit resultaat mij niet echt verschieten. Enerzijds omdat de gemiddelde Belgische voetafdruk al 7,1 ha bedraagt. Anderzijds had ik dit ook verwacht omdat mijn vriend en ik net een oud huis hebben gekocht om te renoveren. Het huis is nog niet geïsoleerd en hierdoor verliezen we momenteel nog veel warmte. Ook wordt het huis nog verwarmd met stookolie. We weten dat dit slecht is voor het milieu en daarom hebben we direct besloten om zo snel mogelijk over te stappen naar groene energie.

Mijn voetafdruk ligt ook hoog omdat we elke week een grote stapel reclame krijgen. Door onze recente verhuis hebben we nog geen tijd gehad om een sticker te halen voor op de brievenbus. Ook zijn we van plan om wit papier te vervangen door gerecycleerd papier want hier valt zo een 540 vierkante meter mee te winnen. Zelf eten wij al enkele jaren maximum één stuk vlees per week en dit zelfs niet iedere week. We vervangen dit door vegetarische alternatieven.

Als het over waterverbruik gaat, zijn we wel al goed bezig, want we hebben enkel een douche en hier winnen wij 180 vierkante meter mee. Maar ook als het over koken gaat, scoren we niet slecht: ik kook altijd met de deksel op de potten. Dit doe ik niet enkel omdat het minder verbruikt, want je wint er 400 vierkante meter mee, maar het eten is ook nog eens sneller klaar. Ook winnen we 360 vierkante meter door elke avond alle elektrische apparaten volledig af te zetten. Sinds ik een auto heb, maak ik wel veel minder gebruik van het openbaar vervoer. Dit omdat de kwaliteit (en beschikbaarheid in onze buurt) van het openbaar vervoer ondermaats is. Wel gebruik ik het openbaar vervoer als ik naar grote steden ga. Maar door mijn rustige rijstijl win ik dan weer wel terug 1300 vierkante meter.

De uiteenzetting van professor Tim Jackson

Als je de uiteenzetting zelf eens wil bekijken, vind je hieronder de link:

http://www.ted.com/talks/tim_jackson_s_economic_reality_check?language=en#t-761599

Ik bekeek de uiteenzetting van professor Tim Jackson over welvaart zonder groei. In deze lezing wordt het huidig economisch model met een duidelijk beeld omschreven. Mensen worden er toe aangezet om geld, dat ze niet hebben, uit te geven. Ze kopen dan producten die ze eigenlijk niet nodig hebben en dit alleen maar om indruk te maken op mensen die ze soms zelfs niet goed kennen en waar ze eigenlijk geen echte band mee hebben. Hierdoor ontstaat de paradox “Dump het systeem of verniel de planten”. Want doordat wij maar blijven uitgeven, blijven de fabrieken maar produceren en zo onze natuur aantasten. Maar dit is niet het enige probleem. De mens werkt zich in de schulden om nieuwe producten te kunnen kopen, maar daarnaast vallen ook nog eens vele sociale contacten weg. Dit komt niet alleen door de e-commerce maar ook doordat menselijke waarden in dit economische systeem worden verdrukt.

Hieronder bespreek ik 3 argumenten die professor Jackson aanhaalt om zijn pleidooi te ondersteunen :

1.   “… en ondertussen daalde het gespaarde geld duizelingwekkend. De spaarverhoudingen, het netto gespaarde geld, zat midden 2008 onder nul, net voor de crash. Omdat mensen hun schulden verhoogden en hun gespaarde geld verminderden, alleen maar om te kunnen blijven meedoen. …”

De huidige situatie is inderdaad zo dat mensen hun schulden verhogen, gewoon om in de mallemolen van ons systeem te kunnen blijven meedraaien. De mensen worden zo beïnvloed door het systeem, dat ze maar blijven uitgeven. Het gevolg hiervan is dat de mens te materialistisch is ingesteld. Deze ingesteldheid schaadt dan weer de sociale banden met anderen. Ook worden alle elektronische apparaten zo geproduceerd dat ze snel kapot gaan. En natuurlijk nog liefst net nadat de garantie verlopen is. Doordat we steeds vaker iets opnieuw moeten kopen, is er natuurlijk ook steeds meer afval. Dit is dus ook nog eens nadelig voor de natuur.

                                                  

2.   “… Waarom is het zo dat ze dat, wat zo uitermate evident is, toch niet doen om de klimaatsverandering aan te pakken, heel, heel eenvoudige dingen zoals energie-effciënte apparaten kopen, spaarlampen gebruiken, af en toe het licht eens uitdoen, onze huizen isoleren? Daarmee besparen we op koolstof, op energie, op geld. Waarom, als het economisch toch zo duidelijk zinvol is, doen we dat niet?...”

Er zijn nog veel te veel mensen die een ingesteldheid hebben van “waarom zou ik iets doen aan de klimaatsverandering als de industrie het al niet doet”. Enerzijds vind ik het maar een flauw excuus want energie-efficiënte apparaten of spaarlampen kopen, kost echt niet veel moeite. Het licht af en toe eens uitdoen, elektrische apparaten ‘s nachts afzetten of je huis isoleren, is niet alleen goed voor het milieu, maar dit merk je ook op je factuur aan het einde van de maand. Het is dus een win-win situatie. Anderzijds begrijp ik wel dat het demotiverend is om er iets aan te doen als grote fabrieken geen stappen ondernemen. De industrie geeft de indruk dat ze helemaal niets geven om het milieu. Zo bestaan alle nodige technieken om de auto’s milieuvriendelijk te maken. Maar de industrie maakt deze auto’s zo duur dat enkel de rijkeren het zich kunnen veroorloven om zich deze aan te schaffen en de industrie kan er op deze manier meer geld aan verdienen. Als de makers deze auto’s betaalbaar zouden maken, zou de natuur toch al voor een deel minder vervuild worden en ook voor de gezondheid van de mens zou dit positief zijn.

3.   “… Maar de ironie hiervan is dat we welvaart alleen maar zien in termen van geld en economische groei. En we hebben onze economieën zover laten groeien dat we nu echt het gevaar lopen die hoop te ondermijnen – door het uitputten van onze voorraden, regenwouden te kappen, de Golf van Mexico met olie te vervuilen, het klimaat te veranderen …”

Onze economieën zijn inderdaad al zover gegroeid dat het moeilijk zal zijn om onze aarde te redden. Hier kunnen we niet anders dan mee akkoord gaan. Mensen willen steeds meer welvaart. Maar wat betekent welvaart eigenlijk voor hen? Economische groei, geld en meer consumeren dan nodig is? Zoveel dat onze natuur eraan kapot gaat? Daarom moet het materialisme en de consumptiemaatschappij waarin we leven stoppen. Waarom moeten er producten van de andere kant van de wereld komen als er hier in Europa genoeg is? Of waarom moet we telkens de nieuwste gsm hebben? Respect voor de natuur en elkaar dat zou welvaart moeten zijn.

Link met duurzaam leven

De professor toont een nieuwe strategie aan, het 4 E model. Hierdoor kunnen we duurzaam leven.

• Enable
• Encourage
• Exemplify
• Engage

Het model toont aan dat als er niets van de kant van de overheid wordt gedaan, het geen zin heeft om te blijven praten tegen de mensen over duurzaam leven. Als we de mogelijkheden niet krijgen (enable), zoals betaalbare milieuvriendelijke auto’s of andere duurzame producten, zal er niet veel veranderen. Ook moeten de mensen worden aangemoedigd (encourage) door de overheid om duurzaam te leven. Dit door bijvoorbeeld kortingen en bonussen te geven als mensen stappen ondernemen naar een duurzaam leven. Hierna moeten we ook een voorbeeld zien (exemplify). Want als de overheid en andere voorbeeldfiguren hun gedrag veranderen en duurzaam gaan leven, dan zal de gewone mens snel volgen. Als laatste staat engage nog voor het aanpassen van ons hele wereldbeeld.

Hieronder nog enkele tips voor een duurzaam leven van professor Tim Jackson

• Men moet minder kijken naar wat anderen hebben en enkel kopen wat nodig is.
• Meer letten op de eenvoudige en voor de hand liggende dingen die helpen voor de klimaatsverandering, zoals spaarlampen gebruiken, isoleren, enz.
• Investeren in bedrijven die zorgen voor de bescherming van ecologische bronnen.
• Investeren in zinvolle welvaart, die ook psychologische en sociale doelen heeft.

De natuur in verschillende wereldreligies

Christendom

Volgens het Christendom is de natuur een onderdeel van de schepping van God. De mens werd als laatste geschapen en kreeg de taak deze schepping goed te onderhouden. De mens heeft de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren. God is de eigenaar van de natuur, de mens leent de aarde en mag hem niet uitbuiten. Ze zien de natuur als het bewijs voor het bestaan van God. Zoiets moois als de natuur daar moet wel een Schepper aan te pas zijn gekomen.

Boedhisme

Boeddhisten zien de Aarde als een levend wezen met zorgzame eigenschappen. De Aarde geeft hen wat nodig is en als mensen goed samenwerken, dan is

Moeder Aarde gezond. Als ze dit niet doen, betekent dit voor de planeet ziekte of zelfs ondergang. Ze zien zichzelf als onderdeel van de natuur net zoals de dieren en planten. En deze drie moeten in harmonie samenleven. Ze moeten heel respectvol met de natuur omgaan, want ze zijn hier slechts op bezoek.




Hindoeïsme

Hindoes zijn er in heel veel verschillende soorten en maten. Dit komt omdat er een heleboel heilige boeken bestaan. Maar wat alle Hindoes bindt, is de manier waarop ze tegen de natuur aankijken. Ze geloven in het goddelijke in alle levende wezens. Sommige Hindoes geloven dat de natuur een ziel kan hebben. Koeien zijn er heilige dieren. Hindoes mogen geen geweld gebruiken. Deze geweldloosheid draagt ook bij tot respect voor de dieren, planten, natuur, milieu enzovoort.

Islam

Het Turkse Tema maakt Turken bewust van de noodzaak om erosie te bestrijden. Erosie, het wegspoelen van vruchtbare gronden, is in 90 procent van het land een probleem. Later kwam hier de noodzaak van natuurbescherming bij. Tema beroept zich op de Koran.

Jodendom

Jaweh, de God van de Joden, heeft de natuur aan de mens gegeven, dus moet de mens er goed mee omgaan. Ze mogen de natuur niet kapot maken of vernietigen want er zal niemand na hen zijn om het terug te maken. De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, maar wie de natuur kapot maakt, maakt God kapot. Er zijn Joodse organisaties die zich richten op de natuur. Ze willen de mensen dichter bij de natuur brengen. Maar God kan de natuur ook gebruiken om mensen te straffen. 

In elke godsdienst is de natuur zeer belangrijk. Zelf ben ik niet gelovig. Wil dit dan zeggen dat de natuur niets betekent voor mij? Natuurlijk niet! De natuur is voor mij even belangrijk als voor een gelovige. Al van kleins af aan ben ik sterk begaan met de natuur en de dieren die er in leven. Zo deed ik vroeger al kleine eenvoudige dingen om de beestjes te helpen. Ik bouwde regelmatig vogelhuisjes of egelschuilplaatsen, ik nam deel aan paddenoverzet-tochten, … Ook breng ik graag en veel tijd door buiten in de bossen. En in de winkel probeer ik er op te letten dat ik niet te veel voeding koop dat te vaak verpakt is.

De natuur heeft mij ook altijd verwonderd. Ik hou van de geur van het bos, van de wind die door de bomen jaagt of van het geluid van een beekje. De natuur heeft een rustgevend effect op mij. Maar het heeft ook iets avontuurlijks. Vorig jaar was ik in Portugal en ik kon mijn ogen niet geloven toen ik zag wat voor een mooie stranden dit land heeft. De rotsen op de stranden bestonden uit schelpen die door de jaren heen zijn versteend. Maar ook was het een avontuur om te zien hoe ver we geraakten in het doolhof van de rotsen als de zee wegtrok. Maar niet alleen de stranden, ook de boomsoorten waren er prachtig. Denk maar aan olijfbomen, eucalyptusbomen en natuurlijk de kurkboom. 

Maar ook al is de natuur belangrijk in de verschillende Godsdiensten. Vandaag de dag kunnen we niet meer zeggen dat er steeds respect is geweest voor de natuur. Wat dan zouden we ons zelf iets voorliegen. Maar we kunnen wel zeggen dat het nu de moment is om er nog iets aan te doen voor het te laat is.

Mijn ecologie 
Ik vind van mezelf dat ik redelijk groen ben. Ik hou enorm van de natuur en probeer daarom zoveel mogelijk de natuur te beschermen. Dit kreeg ik al van jongs af aan mee door mijn ouders, deze zijn ook sterk begaan met de natuur. Maar zoals jullie in het begin van mijn blog konden lezen, is mijn ecologische voetafdruk veel te groot. Het verwonderde mij niet aangezien mijn vriend en ik net een oud huis hebben gekocht en dit nog moeten isoleren en voorzien van groene stroom. Ook moeten we onze brievenbus nog voorzien van een sticker zodat we niet elke week een enorme stappel reclame krijgen. Wel proberen we zo weinig mogelijk afval te maken. Dit doen we door de krant online te lezen en glazen flessen water kopen in plaats van plastic flessen. Maar ook proberen we in de winkel enkel dingen te kopen die niet te veel afval bevatten. Als we dan toch afval hebben, sorteren we dit zorgvuldig. Zelf hebben wij geen bad, dus door enkel te douchen besparen we water. Ook is het de bedoeling dat onze regenput wordt aangesloten op onze wc want hierdoor kunnen we ook weer wat besparen. We letten natuurlijk ook op ons elektriciteitsverbruik. Want de lichten uitdoen als je vertrekt of ‘s nachts alle apparaten uitzetten is echt niet veel moeite en je bespaart er ook nog eens mee.

Mijn vriend en ik waren eerst van plan om een Earthship te bouwen. Maar aangezien dit nog niet is toegelaten in België hebben we maar een oud huis

gekocht om te renoveren. Zelf vind ik het heel spijtig dat dit nog niet toegestaan is in België want zo een Earthship heeft enkel voordelen voor mens en milieu. Earthships zijn huizen die volledig gebouwd worden met gerecycleerde materialen zoals oude autobanden, lege flessen, aluminiumblikjes en afvalhout. Daarnaast voorzien de huizen volledig autonoom in hun energie door middel van zonne-energie en windmolens, zuiveren en hergebruiken ze hun water. Ook bestaat elke Earthship aan de voorzijde uit heel veel glas. Hierdoor kan je zelf nog eens je eigen groenten en fruit kweken. De achterzijde van het huis wordt in een berg aarde verwerkt samen met het watereservoir. Hierdoor blijft de temperatuur van de woning maar ook die van het water aangenaam.

Mens en lijden

Zo genuanceerd en zo concreet mogelijk of er voor jou een leven na de dood is.

Leven na de dood is iets waar ik nog niet veel over heb nagedacht. Misschien komt dit omdat ik nog jong ben en nog niet vaak met de dood in contact ben gekomen. Zelf ben ik niet gelovig, maar ik snap wel waarom gelovigen denken dat hun geliefden verder leven na de dood. Dit maakt de verwerking des te makkelijker. Maar ook de gedachten dat die persoon het nu beter heeft in een andere wereld werken geruststellend.

Ik vind het wel een mooie gedachte dat je verder leeft na de dood maar zelf ben ik hiervoor te realistisch ingesteld om mij nu al druk te maken over mijn ‘volgende leven’. Moest er toch iets bestaan als een leven na de dood dan zal ik hier blij om zijn. Nu ik er zo over nadenk, zou ik wel graag willen reïncarneren als dier zoals de boeddhisten zeggen. En als ik dan mag kiezen in welk dier ik zou terugkeren, zou ik een arend willen zijn zodat ik vrij kan rondvliegen, of een luie kat in een goed gezin. Reïncarnatie spreekt mij meer aan dan, bijvoorbeeld naar de hemel gaan na je dood, zoals de christenen zeggen.

Op welke manier mensen reageren als ze met lijden geconfronteerd worden?

Mensen reageren allemaal verschillend als ze met lijden geconfronteerd worden.

Veel hangt af over het soort lijden. Mensen kunnen lijden om verschillende redenen: dood, verlies, ziekte, tegenslag (zoals langdurige werkloosheid), sociale problemen op het werk of op school(gepest worden, …). Maar ook natuurrampen en oorlogen zorgen ervoor slachtoffers en dakloze gezinnen. Hoewel België voorlopig nog van grote natuurrampen gespaard gebleven is, hebben we toch al twee wereldoorlogen meegemaakt. Ook de huidige vluchtelingenstroom brengt ons in contact met veel mensen die het lijden in hun land willen ontvluchten.

Iedere mens reageert heel verschillend op lijden. Iedereen doet dit op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo. Veel hangt af van het karakter, de omgeving en ook het geloof speelt hierin een grote rol.

Het karakter van een mens is bepalend voor de manier waarop men lijdt en de pijn verwerkt. Sommige mensen gaan alles opkroppen, anderen willen erover praten en huilen. Het kan ook zijn dat men alles ontkent of ervan wegloopt, anderzijds zijn er ook mensen die zich sterk houden voor hun omgeving en maar blijven doorgaan.

Maar ook de omgeving waarin men zich bevind, heeft een grote invloed op de manier van lijden en pijn verwerken. Heb je een thuissituatie waar je kan op rekenen of heb je mensen in je omgeving die je steunen dan kan je het allemaal wat makkelijker verwerken.

Als je als gelovige met de dood geconfronteerd wordt, is dit makkelijker te accepteren dan als niet gelovige. Voor wie niet gelooft, betekent de dood het einde en niet de start van een leven in een betere wereld. Ook is de dood makkelijker te accepteren als de leeftijd hoger ligt. Bijvoorbeeld als een ouder persoon sterft, kan men dit beter plaatsen, want dit is zo door de natuur vastgelegd. Je hebt dan ook meestal wel de tijd gehad om het einde voor te bereiden en om afscheid te nemen. Als er daartegenover een jonger iemand sterft door bijvoorbeeld een ongeval, dan is dit moeilijker voor de achterblijvers, het leven lijkt dan heel oneerlijk.

Zelf ben ik met lijden geconfronteerd geweest bij het overlijden van mijn overgrootmoeders. Maar ik kan dit lijden relativeren doordat ik hen nog gekend heb en ik kan mezelf troosten door de goede herinneringen die ik aan hen heb. Verder heb ik van kortbij meegemaakt hoe kinderen kunnen lijden en hoe ze hiermee omgaan. Wij vangen nu al 16 jaar pleegkinderen op. Het is verbazend hoe verschillend ieder kind met verdriet omgaat. Wat mij wel opvalt is dat het heel belangrijk is om goed omringd te worden. Op die manier verloopt de verwerking al een heel stuk vlotter.

Als ik met lijden wordt geconfronteerd, verwerk ik dit liever samen met familie of vrienden. Volgens mij is dit effectiever dan als je alles alleen moet verwerken.

Bekijk een film over lijden:

Voor het onderdeel Mens en lijden moest ik een film bekijken. Ik koos voor de film “My sisters keeper”. Dit is een heel meeslepende en diepgaande film. Hieronder vind je de filmverwerking en een brief aan een vriendin waarin ik haar deze film aanraad. In de brief verwerkte ik mijn reactie op de film, maar vertel ik ook welke scènes mij het meeste aanspraken. Ik vertel er ook wat herkenbaar en niet-herkenbaar was voor mij. Ook bespreek ik op welke manier de personages reageren op lijden, en welke link er is met mijn eigen leven of ervaringen, de visie van de filmmaker en mijn persoonlijke visie. 

Vat je eigen mening over de film samen in drie kernwoorden:

Emotioneel, aangrijpend, rechtvaardig

Is wat in de film aan bod komt (onderlinge relaties, gevoelens, ideeën) herkenbaar voor jou? Wat is wel herkenbaar? Wat niet?

Herkenbaar :

De opvatting dat ieder kind recht heeft op een goed/eigen leven is zeer herkenbaar voor mij. We vangen nu al 16 jaar pleegkinderen op, dus ik heb van thuis uit meegekregen dat ieder kind recht heeft op een goed leven en dat we moeten helpen als dit mogelijk is.

Het idee dat elk kind zelf mag kiezen wat er met zijn of haar lichaam gebeurt, vind ik niet meer dan normaal. Ik ben me er wel bewust van dat het niet gemakkelijk is om zo een zwaar onderwerp te bespreken met een kind. Maar ik vind wel dat ieder kind gehoord moet worden.

Het gevoel van de moeder die strijdt voor haar familie is ook heel herkenbaar voor mij. Mijn familie is één van de belangrijkste dingen in mijn leven. Ik zou dus alles doen om hen te helpen.

Spijtig genoeg is het idee dat mensen kinderen nemen om de verkeerde redenen ook herkenbaar. In het dagelijkse leven zie ik vaak mensen die kinderen nemen om de verkeerde redenen. Deze redenen zijn bijvoorbeeld om aandacht te krijgen of omdat ze denken zo hun relatie te herstellen. In deze film was de reden om haar zus te redden, daarom werd Anna een donorbaby.

Niet-herkenbaar :

Zelf ben ik nog niet met zo een lijden in contact gekomen. Ik heb wel al mijn twee overgrootmoeders verloren, maar eigenlijk mag ik van geluk spreken dat ik ze nog gekend heb. Dat kunnen niet veel mensen zeggen.

Ook het opdringerig gedrag van de moeder naar Anna toe is voor mij niet herkenbaar. Zelf kom ik uit een begripvol, steunend gezin. Dit zou waarschijnlijk ook een betere aanpak zijn geweest voor de moeder in de film.

Kies drie scènes uit de film die je hebben aangesproken (positief of negatief). Beschrijf ze zo duidelijk mogelijk en noteer per scène welke gevoelens voor jou de overhand hadden.

Beschrijving scène 1:

De scène waarin Anna voor de eerste keer op gesprek gaat bij haar advocaat.

Ze vertelt dat ze zelf wil beslissen wat er met haar lichaam gebeurt. De advocaat stelt haar vragen waaruit blijkt dat ze er heel zeker van is. Ook als hij vraagt of ze weet wat dat betekent voor haar zus is haar standpunt zeer duidelijk. Uiteindelijk beslist de advocaat om haar te helpen.

Gevoelens bij scène 1:

Bij deze scène had ik tegenstrijdige gevoelens. Positief is dat ze zelf wil/mag beslissen wat er met haar eigen lichaam gebeurt. Het negatieve gevoel dat ik kreeg, was bij het moment wanneer de advocaat vraagt of ze weet wat dit inhoudt voor haar zus. “Ik weet dat ze dan dood gaat” is Anna haar antwoord. Dit vond ik een heel emotioneel moment omdat ze, al wetend en dus heel bewust, ervoor kiest om haar zus te laten sterven.

Beschrijving scène 2:

De tweede scène die ik kies is wanneer Kate klaar is voor het bal voor zieke kinderen in het ziekenhuis.

Kate staat boven aan de trap, ze draagt een galajurk en een pruik. Je ziet haar echt stralen. Beneden aan de trap staat haar vriend vol verwondering te kijken naar haar. Ook haar familie staat beneden, ze maken foto’s. Je ziet dat de moeder heel fier is op haar dochter.

Gevoelens bij scène 2:

Bij deze scène heb ik natuurlijk enkel positieve gevoelens. Je ziet meteen dat Kate weer zelfvertrouwen heeft als ze de trap afwandelt. Dit komt niet enkel omdat ze een pruik draagt, want nu lijkt ze een gezond meisje. Maar ook haar moeder en zus hebben haar haar zelfvertrouwen teruggeven door met haar te gaan shoppen en haar mee naar buiten te nemen. Het was ook een mooi voorbeeld van moederliefde toen de moeder haar eigen haar afschoor. Kate was depressief en wou niet meer buitenkomen omdat iedereen haar aanstaarde. Maar door haar dappere moeder is ze nu niet meer de enige zonder haar.

Beschrijving scène 3:

Als laatste koos ik voor de scène tijdens de rechtzaak. De rechtzaak begin met de advocaat die vragen stelt aan de moeder. Daarna is het de beurt aan de moeder om vragen te stellen aan Anna. Het is een emotionele en pijnlijke strijd. Uiteindelijk geeft de broer toe dat Kate eigenlijk wil sterven.

Gevoelens bij scène 3:

Deze scène roept negatieve gevoelens bij mij op. Tijdens de rechtzaak wordt duidelijk dat de moeder Kate op de eerste plaats zet. Al haar aandacht gaat naar Kate en hierdoor ontstaan er problemen met Anna en hun broer. Ze praat ook enkel over hoe erg het is voor Kate. Maar vergeet erover na te denken hoe erg het is voor Anna. Ik vind dat ouders geen voorkeur mogen hebben voor één van hun kinderen. Ook vind ik dat zo een pijnlijke en gevaarlijke operaties, zoals Anna heeft ondergaan op jonge leeftijd, fout zijn. Zeker als het niet echt noodzakelijik is, want Anna had deze operaties eigenlijk niet nodig.

Het einde van de rechtzaak gaf mij dan wel weer een positief gevoel. Kate beslist zelf om te sterven. Dit doet ze zodat Anna geen risico’s meer moet nemen en een normaal leven kan lijden. Ook ziet kate dat heel haar gezin hieronder lijdt en dit wil ze niet meer. De moeder houdt zoveel van Kate en kan haar hiedoor niet loslaten. Maar dan neemt Kate even de moederrol over en neemt ze zelf de beslissing om te sterven. Ze doet dit in het belang van iedereen in haar gezin.

Op welke manier hebben de drie scènes die je hierboven vermelde met je eigen levenservaring/levensvisie te maken?

Scène 1 sluit aan bij mijn levenservaring, omdat ik uit ervaring weet dat pleegkinderen, wanneer ze gehoord worden door de rechter, hun mening sterk beïnvloed wordt of dat ze soms zelfs verplicht worden door hun ouders om bepaalde dingen te zeggen. Het is dus moeilijk om de echte mening van jonge kinderen te achterhalen.

Scène 2 komt volgens mij bij iedereen wel op één of andere manier voor in hun leven. Hiermee bedoel ik dat complimenten geven geen kwaad kan. Als mensen tegen je zeggen dat je er goed uitziet, zal je dit zelf ook gaan vinden en krijg je meer zelfvertrouwen. Zelf heb ik van nature gekrulde haren. Vroeger vond ik dit echt niet mooi. Dus heb ik vele jaren mijn haren gestijld. Tot een paar jaar geleden mijn vriend zei dat mijn krullen toch mooier waren. Nu ben ik heel blij met mijn natuurlijke lokken.

Scène 3 gaat over het overnemen van een ouderlijke rol. Één van onze huidige pleegkindjes is een jongetje van bijna 5 jaar. Tot zijn derde jaar woonde hij bij zijn biologische moeder. Zij kon de zorg voor de kinderen niet aan, dus nam hij de zorg voor zijn 2 kleinere zusjes en zijn mama over. Hij ging bij de buren eten halen en zorgde ervoor dat zijn zusjes aten. Hij was ook moreel een grote ‘steun’ voor zijn mama.

Wat wil de regisseur van de film ons duidelijk maken? Wat is volgens jou de boodschap die door de film wordt overgebracht?

Volgens mij wil de regisseur duidelijk maken dat moederliefde heel intens maar tegelijk ook verblindend kan zijn. Hij wil duidelijk maken dat je als ouders je kinderen gelijk moet stellen en hen ook zo moet behandelen. Je mag geen voorkeur hebben. De boodschap die hij wil overbrengen is volgens mij dat het fout is om een donorbaby te maken. Je hoort een kind niet op de wereld te zetten om de verkeerde redenen. Als laatste wil hij benadrukken dat familie heel belangrijk is en dat je dit moet koesteren. Maar ook dat je de laaste wensen van je familie moet naleven en niet aan jezelf mag denken. Maar, en dat is nog het allerbelangrijkste, dat  je moet genieten van de momenten die er zijn.

Wat zijn de gelijkenissen en de verschillen tussen jouw visie en die van de filmmaker op de behandelde thema’s (afhankelijk van de film die je koos kan dit zijn m.b.t. geloof, omgaan met de natuur, relaties, lijden)?

Gelijkenissen:

Zelf vind ik het belangrijk dat je als familie elkaar steunt, ook al ben je het niet met elkaar eens. Ik vind het ook belangrijk dat je geniet van de kleine dingen, want die maken je gelukkig. Ik ben van mening dat je geen kinderen mag nemen om de verkeerde redenen.  En ik vind ook dat je elk kind gelijk moet behandelen. Het is niet omdat een kind uit het gezin ziek is, dat de andere kinderen daar de dupe van moeten zijn. Ook zij hebben aandacht en zorg nodig.

                                                    

Verschillen:

Grote verschillen in visie tussen de filmmaker en mezelf heb ik niet echt gevonden. Ik vermoed dat onze visies parallel naast elkaar lopen. 

Verwerkingsopdracht 

Hallo Vera,

Onlangs zag ik de film My sister’s keeper. Dit is een dramafilm onder regie van Nick Cassavetes die in première ging in 2009. Het is ook de verfilming van het boek van Jodi Picoult dat verscheen in 2004.

Het verhaal gaat over een meisje genaamd Anna. De film begint wanneer Anna 11 jaar is en al ontelbaar veel operaties, transfusies en inspuitingen heeft ondergaan. Dit gebeurde allemaal niet omdat ze ziek is, maar om haar oudere zus Kate te helpen vechten tegen leukemie. Anna werd dus geboren als donor voor Kate. Alle aandacht in het gezin gaat naar Kate terwijl Anna en haar oudere broer Jesse er ook nog zijn, ook zij hebben aandacht en zorg nodig. Bij het ouder worden, begint Anna steeds meer na te denken over hoe haar leven er zou uitzien als ze niet constant donor moest zijn. Ze beslist om een advocaat onder de arm te nemen en zo het recht te krijgen om zelf te beslissen wat er met haar lichaam gebeurt. Tijdens de rechtszaak gaat het steeds slechter met Kate. Ook haar vriendje, die ook ziek is, overlijdt in die periode. Kate wordt steeds depressiever. Haar moeder, tante en zus doen echt alles om haar op te vrolijken en haar zelfvertrouwen terug te geven. Uiteindelijk wordt het een pijnlijke en zware strijd in de rechtbank tussen moeder en dochter. Hierdoor kunnen Anna en Jesse niet anders dan de waarheid vertellen over wat kate echt wil, namelijk sterven.

Ik raad je zeker aan om deze film ook eens te kijken, ondanks het zware en pijnlijke thema. In het begin had ik het er enerzijds moeilijk mee omdat de ouders Anna nemen om de verkeerde reden. Er zijn al genoeg mensen die kinderen krijgen om de verkeerde redenen. Een kind op de wereld zetten, doe je als je er 100% klaar voor bent en voldoende tijd en liefde hebt om het alles te geven wat het nodig heeft. Zelf ben ik opgegroeid tussen pleegkinderen, dus uit eigen ervaring weet ik dat mensen vaak kinderen nemen als ze er niet klaar voor zijn of om de verkeerde redenen. Waarom zou je een kind op de wereld zetten als je het na een paar maanden moet afgeven omdat je er niet kan, of wil, voor zorgen. Ook vind ik dat je een kind niets kan verplichten of een levensdoel kan geven nog voor het geboren is. Ik vind dat je al je kinderen evenwaardig moet behandelen. Ook al is er eentje ziek, je moet de anderen daarom nog altijd even veel steunen en aandacht geven. De ouders leggen ook te veel druk op Anna. Als je kinderen iets verplicht, gaan ze het meestal net niet willen en komen ze in opstand. Anderzijds snap ik wel dat moederliefde heel heftig kan zijn en ook kan verblinden. De moeder heeft enkel aandacht voor Kate’s ziekte maar denkt er niet over na wat de gevolgen kunnen zijn voor Anna als ze een nier afstaat. Ik snap dat de moeder het beste wil voor haar kinderen dat ze Kate zeker niet willen zien sterven, maar zijn haar andere kinderen daarom minder waard dan Kate?

Wat in de film herkenbaar is voor mij is dat elk kind het recht heeft op een goed en eigen leven. De moeder houdt zoveel van Kate dat ze haar niet kan loslaten ook al is dit wat Kate wil. Voor de rest van de familie zou het beter zijn als de moeder Kate loslaat. En al zeker voor Anna want iedereen vergeet hoe erg de situatie eigenlijk is voor haar. Kate neemt dus eigenlijk de moederrol op zich door te zeggen dat ze haar moeten loslaten. Omdat ze weet dat dit het beste is voor haar familie en dat ze dan eindelijk een rustig en gelukkig leven kunnen lijden zoals ze verdienen.

Ook vind ik dat elk kind mag kiezen wat er met zijn lichaam gebeurt en dat ze hierover gehoord moeten worden. Maar uit eigen ervaring weet ik dat als kinderen gehoord worden door een rechter hun antwoorden sterk kunnen worden beïnvloed door de ouders, of dat er op voorhand sterk op hen ingepraat werd door de ouders. Dit zie je ook in de film. De moeder zegt altijd dat Anna toestemming heeft gegeven voor alle operaties. Maar op 2-jarige leeftijd kan je zoiets niet beslissen, dus word je sterk beïnvloed door je ouders.

Het enige grote lijden dat ikzelf meegemaakt heb, is het overlijden van mijn twee overgrootmoeders. Maar ik mag van geluk spreken want ik heb hen nog gekend. Niet veel mensen kunnen dit zeggen. Zelf hoop ik dat ik nooit met zo een lijden als in de film te maken ga krijgen. Want ik denk dat ik daar veel te zwak voor zou zijn. Mijn familie betekent alles voor mij, dus hoop ik dat ze nog lang gezond en gelukkig gaan zijn.

De scène die mij het meest aansprak was diegene wanneer Kate heel depressief is en niet meer uit bed of buiten wil komen. Dit is omdat haar zelfvertrouwen zo beschadigd is door haar haaruitval. Als reactie hierop scheert de moeder haar eigen haren af. Dat vind ik een mooi teken van moederliefde. Je ziet meteen dat Kate haar zelfvertrouwen stilletjes terugkomt want ze is niet meer de enige zonder haar. Ze durft ook weer buiten komen en plezier maken.

De boodschap die de filmmaker wil meegeven is volgens mij dat moederliefde heel krachtig kan zijn maar ook kan verblinden. Het laatste zorgt dan soms voor een negatief effect. In de film uit dit negatief effect zich in het feit dat de moeder enkel oog heeft voor haar zieke dochter en niet voor haar andere kinderen en man en zelfs niet voor zichzelf. Ook wil hij volgens mij duidelijk maken dat men een kind moet nemen om de juiste reden. Want op het begin van de film zegt de dokter dat hij eigenlijk niet mag voorstellen om een donorbaby te maken. Maar de dokter stelt het wel voor en beïnvloedt zo de ouders om het toch te doen. Op het einde van de film beseffen ze wel dat dit fout was en dat Anna recht heeft op een normaal en gezond leven. Als laatste wil hij ook nog duidelijk maken dat familie heel belangrijk is. En dat je elkaar altijd moet helpen en steunen waar het kan, maar ook dat de rest van het gezin er niet onder moet lijden. Ieder lid van de familie moet zich goed voelen.

Als ik de film in drie kernwoorden moet samenvatten zou ik zeggen dat de film emotioneel, rechtvaardig en aangrijpend.

Ik raad je zeker aan om deze film te kijken, maar vergeet de doos met tissues niet.

Groetjes,

Lotte Champagne


Bronvermelding:

Cassavetes, N. (Regisseur). (2009). My sister's keeper [Dvd]. Hollywood: New Line Cinema.

Simon & Schuster Books. (2009). My sister's keeper movie trailer [youtube-filmfragement]. Afgehaald van website https://www.youtube.com/watch?v=3m0G4Ot6Kzc

Mens en medemens

Je keuze rond 1 waarde.  Je legt uit waarom die waarde absoluut noodzakelijk is in relaties tussen mensen.

De waarde die voor mij het allerbelangrijkste is en waarmee alles valt of staat in 

een relatie is: eerlijkheid. Eerlijkheid tegenover jezelf, maar ook, en vooral tegenover anderen. Men zegt wel eens: eerlijkheid duurt het langst. Wel daar sta ik volledig achter. Onder eerlijkheid versta ik dat men respect heeft voor de ander, zijn of haar ideeën, opvattingen en noden. Maar ook dat men niet steelt, liegt en bedriegt. Dit alles komt de samenhorigheid ten goede. Een relatie die gebaseerd is op eerlijkheid kan tegen een stootje. Men kan alles aan elkaar vertellen, zowel positieve als negatieve dingen, zonder zich te moeten afvragen of dit wel ok is. In een gezonde relatie moet men ook niet altijd ja zeggen. Men kan er zonder probleem nee zeggen en eerlijk eigen grenzen aangeven.

Het respect en de eerlijkheid moet uiteraard van weerszijden komen, anders komt dit de relatie op termijn niet ten goede.

Wie eerlijk is, heeft een sterker zelfrespect en wordt ook door anderen vertrouwd.

Je gekozen casus. Je geeft je eerste mening op jouw blog. Verder lees je de meningen van medestudenten over deze casus. Deze meningen kunnen je helpen bij het verder nuanceren en beargumenteren van je mening.

Gekozen casus: Klasse Huiswerk

Wil je zelf het artikel eens lezen dan vind je hieronder de link:

https://www.klasse.be/3609/

Wat mij betreft mag huiswerk onmiddellijk afgeschaft worden. Ik deel hiermee de mening van kinderpsychiater Marina Danckaerts die meent dat men in school een moment zou moeten voorzien waarin de kinderen de tijd hebben om de leerstof te studeren en te oefenen. Af en toe een creatieve opdracht voor thuis vind ik wel ok. Dat kan zowel voor de ouders als voor de kinderen nog een leuke activiteit zijn.

De kinderen zitten al de ganse dag op de schoolbanken en verdienen het dan wel om daarna te ontspannen en niet onder druk te staan. Kinderen die het moeilijk hebben om te leren, kunnen zich dan ontspannen en zich bezighouden met dingen die hen wel interesseren of dingen die hen wel goed lukken. Hierdoor hebben zij niet steeds een faal ervaring. De kinderen die graag en goed leren en meer uitdagingen willen, zoeken die dan zelf ook wel op door boeken te lezen, educatieve spelletjes te spelen, …

Geen huiswerk meer, betekent voor vele gezinnen een herademing; geen ‘het-huiswerk-moet-nog-af’-stress meer, gezellig samen bezig zijn met de kinderen, allemaal gezellig samen in de zetel naar tv kijken, meer tijd voor leuke hobby’s, … Alleen maar voordelen dus.

Je mening omtrent deze casus door het ethisch model uit de cursus erop toe te passen.

Het ethisch model bestaat uit negen elementen:

- Twee voorwaarden

·         Grondhouding aannemen

§  Mijn mening is gebaseerd op mijn eigen visie, aangevuld met mijn inleving in de kinderen, ouders en leerkrachten. Ik aanvaard de eigenheid van de kinderen die elk op hun eigen manier de vrije tijd kunnen invullen, de ouders die ontlast worden en de leerkrachten die erop toezien dat de kinderen de leerstof voldoende onder de knie krijgen.

·         Dialoog voeren

§  De eindbeslissing hieromtrent moet genomen worden in overleg met alle partijen. Iedereen moet de kans krijgen om gehoord te worden en zijn/haar mening te verdedigen.

- Vier aandachtspunten

·         Situatie analyseren

§  Iedereen moet op de hoogte zijn van alle voor- en nadelen, van alle elementen die invloed hebben op het leergebeuren.

·         Zoeken naar handelingsmogelijkheden

§  Creatief nadenken over oplossingen of voorstellen waarin alle partijen zich kunnen vinden.

·         Motieven verhelderen

§  Iedereen krijgt de kans om zijn standpunt te verdedigen. Zowel positieve als negatieve ervaringen/standpunten moeten besproken worden.

·         Effecten inschatten

§  Zowel op korte als op lange termijn kijken welke de resultaten van de beslissing zullen zijn. De kinderen die vlot meekunnen op school, zullen geen of weinig invloed ervaren van het afschaffen van huiswerk. De kinderen die het moeilijker hebben, kunnen misschien aangepaste kleine taken meekrijgen, die op een speelse en leuke manier kunnen uitgevoerd worden.

- Drie evaluatiemomenten (dit is de kern van de ethische reflectie)

·         Intuïties uitspreken

§  Huiswerk is in de meeste gezinnen een noodzakelijk kwaad: de kinderen zijn moe, hebben er geen zin in, willen spelen, hebben zich al de ganse dag moeten concentreren. De ouders zijn ook moe, hebben er ook geen zin in, willen leuke dingen doen in plaats van te sakkeren omdat het huiswerk niet vlot. Dit alles leidt tot onnodige spanningen en frustraties. Het kan ook anders.

·         Normen verduidelijken

§  Er moeten duidelijke afspraken gemaakt worden over het wanneer, hoe, waar de kinderen dan wel de leerstof oefenen en instuderen.

·         Waarden evalueren

§  Huiswerk afschaffen is goed voor de kinderen en ouders die het als een last zien. Gezinnen waar het huiswerk belangrijk is, kunnen op hun manier een invulling geven aan het huiswerk.

Bronvermelding:

Beerens, N. (2015). Huiswerk afschaffen? [online artikel]. Afgehaald van website https://www.klasse.be/3609/

Mens en zingeving

Zo genuanceerd en zo concreet mogelijk wie/wat voor jou zin aan het leven geeft.

Wat voor mij zin geeft aan het leven is: doen wat ik graag doe. Ik hou ervan om zinvol bezig te zijn. Dat geeft voldoening en energie.

Ik vind het ook belangrijk om een doel (of meerdere doelen) te hebben in het leven. Ik vind het wel

belangrijk dat die doelen uitdagingen zijn en geen verplichtingen. Ze moeten op een flexibele manier behaald en/of aangepast kunnen worden zodat het principe  ‘go with the flow’ gelden kan. Het doel dat ik op dit moment voor mezelf gesteld heb, is het halen van mijn diploma kleuterjuf. Het flexibele aan deze uitdaging is dat het via afstandsonderwijs gebeurt. Het geeft een zekere vrijheid, maar zelfdiscipline is hier uiteraard ook voor nodig. Ik haal mijn energie uit het feit dat ik dit doel wil bereiken, ik ben zinvol bezig en geniet ervan.

Ook sociaal contact is heel belangrijk voor mij. Ik wil aandacht schenken aan anderen, maar anderzijds vind ik het ook leuk als anderen aandacht aan mij schenken. Daarom breng ik zoveel mogelijk tijd door met mijn familie en  vrienden. Het hoeven niet steeds grootse dingen te zijn die we doen, als we maar samen zijn. Gewoon samen eten, samen genieten van de zon, een wandeling maken, shoppen, … het maakt niet uit, als we maar samen zijn.

Het leven moet gewoon de moeite waard zijn.

Hieronder vind je een link naar een interessant filmpje over The meaning of life:

https://www.youtube.com/watch?v=Ebt0X5ybm9Y

Wat voor jou ‘geluk’ is? 

Geluk is een begrip dat heel relatief is. Iedereen vult dit anders in. Geluk maak je zelf door je te omringen met mensen die je blij maken: familie, vrienden, … Geluk zit in kleine dingen: de zon die schijnt, kinderen die plezier hebben, een glimlach, …

Soms nemen we alles voor normaal aan, zonder dat we beseffen dat de dingen die we hebben of meemaken, heel veel met geluk te maken hebben, of ons zelfs gelukkig maken.

Als men positief ingesteld is, heeft men meer kans om in een positieve spiraal terecht te komen. Wie daartegenover negatief ingesteld is, maakt vaak het omgekeerde mee en wordt meegesleept in de negatieve zin.

Geluk wordt vaak pas als waardevol gezien als men eerst slechte momenten of gebeurtenissen ervaart. Daardoor komt geluk ook in flarden voor. Men kan niet constant gelukkig zijn.

Geluk is ook iedere dag zien als iets nieuws. We moeten niet gewoon domweg gisteren herhalen. Als we ’s morgens opstaan met het idee: dit wordt een goede dag, dan wordt het hoogstwaarschijnlijk ook een goede dag. Dit hangt dan weer samen met het idee dat als men positief in het leven staat, men ook meer positieve ervaringen opdoet en beter gewapend is om tegenslagen aan te kunnen.

Zoals ik hierboven al schreef: geluk is relatief. Voor de ene persoon is geluk een dak boven het hoofd hebben of eten hebben, voor anderen is dit gewoon een standaard iets. Gelukkig zijn betekent dus ook tevreden zijn met wat je hebt en wie je bent.

Anderen (of elkaar) helpen om gelukkig te zijn in een mooie wereld, dat is het ultieme geluk.

Je resultaten van de PKG-schaal. Ga je akkoord met het resultaat? Waarom wel/niet?

Bij een deel van het resultaat van de test ga ik akkoord. Maar ik ben toch wel wat geschrokken van het andere deel.

Met mijn resultaat in verband met relativisme ga ik akkoord. Dit ligt binnen mijn lijn van verwachtingen. Ook mijn score op gebied van letterlijk geloof is voor mij bekend. Ik geloof niet letterlijk in de verhalen van de Bijbel, wat niet wegneemt dat ik wel de symbolische waarde ervan waardeer. Ik sta ook open voor andere vormen van geloof. Ik respecteer ieders overtuiging omdat ik vind dat geloof heel persoonlijk is, iedereen moet dit naar eigen goeddunken kunnen invullen. Zolang er maar respect is voor elkaar.

Maar ik was toch wel geschrokken van mijn resultaat op externe kritiek. Ik had niet verwacht dat dit zo uitgesproken naar voren zou komen.

Welke getuigenissen (zie fragment van Don Bosco) jou aanspreken? Waarom?

De getuigenis van leerkracht Rien spreekt mij het meest aan.

Ze stelt regelmatig haar geloof in vraag. Dat is volgens mij nodig zodat men niet blindelings alles volgt wat er verkondigd wordt. Geloof moet ook kunnen evolueren, net zoals wijzelf en onze gedachten in verloop van de jaren evolueert.

Rien zegt ook dat ze een beetje de rol van Jezus speelt. Dit doet ze door ondersteunend te werken, lasten en zorgen van anderen mee te dragen en er ten allen tijde voor hen te zijn.

Als iedereen zou doen zoals Rien, meer doen dan enkel haar taak als leerkracht, zou er geen God meer nodig zijn. Iedereen denkt dan aan de ander, en helpt elkaar.

Hieronder vind je de link naar het filmpje van Don Bosco:

https://www.youtube.com/watch?v=nBp9vrp_E20

Wat  voor jou geloven is? Wie is voor jou God?l

Geloven is steun zoeken en vinden bij iets of iemand. Deze iets of iemand kan voor iedereen anders zijn. Voor mij is God iets/iemand die er op dat moment is wanneer ik het nodig hebt. Het zou tof zijn als er iets is, maar ik geloof vooral in de wetenschap en in de waarde van de mens. Ik vind het mooi als mensen in iets geloven. Velen hebben iets nodig als houvast. Maar uiteindelijk doet de mens toch alles zelf. Vaak geloven mensen ook uit angst omdat ze vrezen dat alles stopt na de dood.

Bronvermeldingen:

Don Bosco Vorming & Animatie DBV&A. (2013). Don Bosco gelooft [Youtube-fragement]. Afgehaald van https://www.youtube.com/watch?v=nBp9vrp_E20

The school of life. (2015). The meaning of life [Youtube-fragement]. Afgehaald van https://www.youtube.com/watch?v=Ebt0X5ybm9Y

GoodPlanet. (2010). Geluk 6 miljard mensen [Vimeo-fragement]. Afgehaald van https://vimeo.com/18263144

Mens en samenleving

De lezing van Professor Verhaeghe over het neoliberalisme heeft mij wakker geschud. Wat hij vertelde, wist ik eigenlijk al, maar ik had er nog nooit bij stil gestaan. Ik stelde me, net als de meesten onder ons, niet veel vragen bij de werking van onze maatschappij. Maar nu ik alles zo hoorde vertellen, ging bij mij wel een belletje rinkelen (of moet ik zeggen een grote klok luiden).

De lezing op zich vond ik aangenaam om naar te luisteren. Professor Verhaeghe doorspekte het geheel met humor en beeldspraak. Dat zorgde voor wat luchtigheid en meer begrijpbaarheid.

Als je de lezing graag eens zelf wil bekijken vind je hieronder de link.

https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms

Wat het artikel bij mij oproept?

De grootste vraag die in mij opkomt is: Als het zo duidelijk is, waarom doen we er dan niets aan? Men weet wat er fout loopt in de maatschappij, maar men vertikt het om er iets aan te doen.

Wat het artikel vooral in mij oproept is machteloosheid en onbegrip.

Machteloosheid omdat ik zie dat er verandering nodig en mogelijk is, maar hoe begin je eraan? Met wie? Want alleen lukt dat niet.

Onbegrip omdat ik niet begrijp dat iedereen (of toch het grote merendeel van de bevolking) zich gedraagt als de marionetten van een poppentheater (lees: het neoliberalisme).

Het grote probleem is inderdaad de solidariteit en samenhorigheid. Dit is nodig om voor een verandering te zorgen, maar dit zijn nu net de factoren die door het neoliberalisme onderdrukt worden.

In de volgende punten ga ik mijn mening geven over vier ideeën van Professor Verhaeghe

1. “Competentie gericht onderwijs is een probleem”

      Enerzijds ga ik akkoord met deze stelling. Het klopt dat deze vorm van onderwijs een probleem is omdat hierdoor de kinderen niet op hun eigen tempo kunnen ontwikkelen. Iedereen moet mee met de mallemolen die maar blijft draaien. Eigen interesses moeten plaats maken voor opgelegde thema’s, hierdoor is het ook moeilijker om de eigen mogelijkheden naar wens te ontwikkelen. Men moet leren over dingen die men misschien niet interessant vindt, met als gevolg dat de leerprestaties dalen, de punten dalen, de kinderen krijgen negatieve kritiek en zo creëert men faalangst. Ook het stimuleren van samenwerken en samenhorigheid schiet hierbij in omdat men focust op individualisme en egoïsme. Er wordt aan de kinderen duidelijk gemaakt dat het normaal is om te slagen in het leven. De kinderen die dan falen, worden vernederd, onderuitgehaald, met de vinger gewezen,...

       Ik kan dit staven met een voorbeeld uit mijn eigen leven. Na de middenschool wilde ik een vormende richting volgen in de Kunsthumaniora. De leerkrachten raadden mij dit ten stelligste af want mijn punten lagen niet zo hoog. Ik zou dan zeker en vast falen en zo het niveau van de school naar beneden halen, want zij zouden een slechte leerling afgeleverd hebben. Ik zette toch door en ging, samen met een andere leerling die hetzelfde advies kreeg, naar de Kunsthumaniora. Samen hebben we hard gewerkt en zijn we er geraakt zonder een jaar over te doen. Hiermee kan ik verduidelijken dat samenwerken en samenhorigheid sterkere eigenschappen zijn dan egoïsme en individualisme. 

      Anderzijds zie ik ook een voordeel in competentiegericht onderwijs. Het leert de kinderen competitief zijn. Dit is ook een eigenschap die we nodig hebben. We moeten ook niet over ons laten lopen. 

         2. “Nooit waren wij zo vrij, nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld“ (Pools-Britse socioloog Zygmunt Bauman)

       Dit is een stelling waar ik volledig akkoord mee ga. We mogen geloven in wie of wat we willen, we beschikken over een vrije meningsuiting, we mogen ons aansluiten bij eender welke politieke beweging, … Maar wat bereiken we ermee? Dit is allemaal maar een druppel op een hete plaat. We kunnen wel staken en roepen dat het nu gedaan moet zijn, maar het levert allemaal niets op. Zolang we niet allemaal aan dezelfde kant staan, zal de overheid niet geneigd zijn om naar ons te luisteren.

      Een voorbeeld uit het leven gegrepen: Ik had een klacht over mijn factuur bij Proximus. Ik belde ernaar om mijn beklag te doen maar ik kreeg geen baas aan de lijn, ik kon ook niet terecht in een plaatselijk kantoor. Ik voelde mij machteloos omdat ik met mijn klacht nergens terechtkon.

       3.     “Neoliberalisme is gevaarlijk  op psychologisch vlak”

      Ook hier ben ik het mee eens. Door het egoïsme dat gestimuleerd wordt door het neoliberalisme is iedereen meer gericht op zichzelf waardoor het veel minder sociale controle is. X doet niets voor Y, dus doet Y ook niets voor X. De mensen worden eenzaam en angstig. Omdat niet iedereen dezelfde capaciteiten bezit, maar wel hetzelfde ‘moet’ bereiken, komen de mensen steeds meer geconfronteerd met falen, en schulden.  Ze voelen zich vernederd, schuldig en schamen zich.

        4.       “Neoliberalisme is een ramp op maatschappelijk vlak”

      Dit staat als een paal boven water. Als de middenklasse verdwijnt, zoals het aan het gebeuren  is in Groot-Brittannië,  dan zal de kloof tussen arm en rijk nog groter worden. Het is ook bewezen dat als het verschil in de inkomsten te groot is, men in alle lagen van de bevolking hiervan negatieve gevolgen meemaakt. We denken dan aan tienerzwangerschappen, mentale stoornissen, agressie, stijgend drugsgebruik, …

      Omdat de mens niet als burger gezien wordt, wel als consument, draait alles rond geld. Als je vertelt dat je vrijwilligerswerk doet, verklaren velen je voor gek. “Waarom zou je iets gratis doen? Ze moeten je er maar voor betalen. Het zijn profiteurs”; dat is wat je dan te horen krijgt.

      Ik kan deze stelling linken aan een voorbeeld dat ik ook in het dagelijks leven meemaak. Wij vangen thuis al gedurende 16 jaar pleegkinderen op. Deze kinderen komen allemaal uit gezinnen die in onze maatschappij uit de boot vallen. Door de lage inkomens geraken deze mensen aan lager wal, ze hebben geld nodig en geraken zo in de criminaliteit. Of het nu gaat om drugs, geweld, stress, mentale stoornissen, … Het zijn allemaal slachtoffers van onze maatschappij. Ze kunnen niet meer voor hun kinderen zorgen. Deze kinderen (die het grootste slachtoffer zijn) komen dan, als ze geluk hebben, terecht in instellingen of pleeggezinnen.  In het ergste geval blijven ze thuis in een opvoedingssituatie die meer kwaad dan goed doet.

Ik zou het fijn vinden, als jullie je mening laten horen. Alle reacties zijn welkom.

We hoeven het niet altijd eens te zijn met elkaar, dus ook andere meningen zijn welkom.

Bronvermeldingen :

• De Smet, D. (2014). Onderwijs houdt ongelijkheid in stand. De Standaard.
• Van Hees, W. (2015). De overheid heeft alvast een wapen minder om tegen u in te zetten. Knack.
• Op de Beeck, G. (2013). Digitaal goud [filmfragement]. http://www.een.be/programmas/koppen/digitaal-goud
• Verstraeten, K. (2010). Hoe wapen je een kind tegen een depressie. Campuskrant, 22 (04).
• Vooruit Gent. (2012). Paul Verhaeghe op WeStrikeBack in vooruit [Youtube-fimfragement]. https://www.youtube.com/watch?v=MOr-AVAwDms